XIII EDYCJA - 24.10.2015
,,Pejzaż miejski w plenerze"
,,Pejzaż miejski w plenerze"
Rysunek architektoniczny w kontekście środków wyrazu plastycznego.
Podstawy perspektywy zbieżnej, równoległej z jednym punktem zbiegu.
Rysunek ołówkiem grafitowym na białym papierze.
Perspektywa z jednym punktem zbiegu - jest to najprostsza perspektywa linearna. Wszystkie linie równoległe do siebie, prostopadłe do płaszczyzny obrazu, wydają się zbiegać w jednym punkcie na horyzoncie.
Perspektywa z jednym punktem zbiegu - jest to najprostsza perspektywa linearna. Wszystkie linie równoległe do siebie, prostopadłe do płaszczyzny obrazu, wydają się zbiegać w jednym punkcie na horyzoncie.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Perspektywa_z_jednym_punktem_zbiegu
Perspektywa linearna, perspektywa zbieżna – technika umożliwiająca przedstawianie rzeczywistości na płaskiej powierzchni tak, aby sprawiała wrażenie głębi. Zasady perspektywy linearnej jako pierwszy opracował w XV wieku architekt florencki Leon Battista Alberti.
Podstawową jej zasadą jest pozorne zmniejszanie się wielkości przedmiotu w miarę oddalania od widza oraz pozorna zbieżność ku horyzontowi wszystkich linii biegnących od oka widza do przedmiotu. Rozróżnia się także perspektywy linearne: czołową, boczną, ukośną, żabią (punkt widzenia położony nisko) i ptasią (punkt widzenia położony wysoko).
Perspektywa linearna była znana już w starożytności. W średniowieczu obrazy traktowano przeważnie dwuwymiarowo. Ponowienie prób przedstawiania przedmiotów w trzech wymiarach datuje się od XIV w. (freski Giotta di Bondone, prace niektórych współczesnych mu malarzy)
Przyjmuje się, że w pełni poprawną perspektywę linearną opracował jako pierwszy F. Brunelleschi. W okresie baroku powszechnie stosowano perspektywę złożoną, ze znacznymi skrótami (malowidła iluzjonistyczne). W XVIII w. zaczęto stosować przyrządy optyczne w celu osiągnięcia idealnej perspektywy
https://pl.wikipedia.org/wiki/Perspektywa_linearna
PLENER ARCHITEKTONICZNY
Zuzanna-16 lat
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz